Ke Australia. Pintu Masuk

Memang ramai rakyat Malaysia yang sudahpun menjejakkan kaki ke Australia, itu saya pasti. Samada untuk melanjutkan pelajaran, berkerja, penggambaran, mahupun berjalan-jalan menghabiskan duit simpanan :).

Dan, akhirnya, saya buat keputusan untuk melawat negara Australia. Itupun dengan tarikan kuat untuk menziarahi rakan lama di Gold Coast. Ita namanya. Sudah agak lama menetap di situ megikut suami berkerja.

Zaman sekarang, tidak susah mendapat maklumat berguna sebelum memulakan penjelajahan ke negara orang. Taip sahaja kata-kunci, berderetlah blog-blog yang boleh dibaca.
Mengenai keperluan, tempat penginapan, tempat makan, tempat untuk dilawati berserta harga-harga yang amat membantu dalam membuat keputusan membabitkan wang ringgit kita. Ya lah, untuk berjalan di negara asing yang nilai matawangnya lebih tiga kali ganda nilai duit kita, mestilah kita berkira-kira walaupun untuk membeli sebotol air minuman kosong, apalagi sebuku roti biasa!

Saya tahu dan maklum, untuk melepasi imigresen Australia, ada bahan bahan terlarang yang tidak boleh dibawa masuk. Ada juga barang tak terlarang, tetapi perlu melepasi pengawasan pihak imigresen sebelum dibenarkan masuk masuk.

TELUR, TENUSU, DAN HASIL BERKAITANNYA.
Itu antara yang tidak dibenarkan mendarat di bumi Australia. Lebih-lebih lagi telur dinosour. Tapi, kalau dalam rambut ada telur kutu, boleh saja.
Kawan saya mengirim Pau Kaya. Dalam bahasa Australia, 'Steamed Bun with Egg Jam Filling'.
"ala.. kau isytihar saja. inshallah kastam lepaskan. Selama ini aku bawa dan lepas"

Anak-anak kawan saya itu sukakan pau kaya. Tujuh bungkus Pau Kaya dan tujuh bungkus Pau Kacang Merah saya beli (kali pertama membeli pau beku, sebab kami tidak berapa makan pau, kecuali bila singgah di RnR dalam perjalanan balik ke Utara. Itu pun pau sedia-di-makan... Ok, baiklah, sebenarnya sebab saya tak pernah tahu guna pengukus pun!).

Saya sampai di tempat kastam yang memeriksa bahan larangan. Walaupun di atas bungkusan pau itu tertulis 'Steamed Bun with Egg Jam Filling', tetapi pegawai kastam itu membaca 'KAYA'. Dia meragui kandungan kaya itu, lalu memeriksa di laman web kastam Australia.

Tak lepas.
Saya cuba meyakinkan pegawai itu dengan menyatakan yang kaya ialah suatu product-akhir (end-product) dan ianya stabil.
"Sebelum ini memang kaya boleh dibawa masuk, tetapi kami telah menyemak semula undang-undang dan peraturan baru-baru ini, dan kami memutuskan yang pau kaya sejukbeku termasuk dalam bahan tidak stabil, kerana terdapat arahan 'simpan sejuk-beku' di pembungkusnya"
"Yang perlu disejukbekukan ialah rotinya. bukan intinya. Kaya ini sudah masak, sama seperti kaya dalam botol"
"Ya, saya faham, kaya di dalam botol boleh dibawa masuk kerana ianya stabil pada suhu bilik. Saya minta maaf"
:(
"Awak akan balik melalui lapangan terbang ini juga kah nanti?"
"Ya"
"Kami boleh simpankan barangan ini di sini dengan bayaran AUD30, atau awak mahu kami membuangnya - tanpa sebarang bayaran?"
"AUD30 itu, sekali bayar, atau untuk sehari?"
"oh, sekali bayar. Mungkin awak sayang hendak membuangnya dan mahu membawanya balik semula, awak boleh tuntut pada hari awak hendak meninggalkan negara ini"
"Tak mengapalah. Caj AUD30 itu sudah 57% melebihi kos 7 bungkus itu. Saya boleh beli lain. Awak boleh tongsampahkan saja. Tetapi kalau awak hendak mencuba makanan Malaysia, boleh masak mengikut arahan dibelakang bungkusan itu :)"

Demikian berakhirnya perjalanan pau kaya sejukbeku itu.

Jadi, kalau ada sesiapa di Australia yang mengirim pau kaya, beli pau inti kacang, dan bawa sekali sebotol kaya. Bolehlah nanti pau itu dikorek inti kacangnya dan diisi pula dengan kaya botol itu tadi.